Evlilik kurumunu imân ve ahlâk temelleri üzerine oturtan Hz. Peygamber (sav), kadınlara karşı kaba davranmayı şiddetle yasaklamıştır. Onlara vurmayı, yüzlerine karşı ayıplamayı ve evde bile olsa onlara küsmeyi reddeden_[1] Peygamber Efendimiz, “Kadınları önce dövüp gün sonunda da (yüzsüzce) cinsel beraberlik kurmak isteyen erkekleri şiddetle kınamıştır.” _[2] Kendisi de hanımlarından hiç birisine el kaldırmayarak ümmetine en büyük sünnetlerinden birini koymuştur._[3] Hanımlara hiçbir zaman el kaldırmamak en önemli yaşayan sünnetlerden biridir. Hatta kadınlara kaba davranıp dayak atmayı zulüm sayan ve bu tip kaba erkeklerle evlenilmeyeceğini belirten Resulullah (sav), Fatıma bt. Kays örneği üzerinden bizleri de uyarmıştır. Fatıma bt. Kays, Peygamberimiz’e gelerek kendisiyle evlenmek isteyen taliplerinden bahsedip O’nun görüşünü almak istemiştir. Hz. Peygamber, dünürlerinin kimler olduğunu sorunca, Ebu Cehm, Muaviye b. Ebi Süfyan ve Üsame b. Zeyd ‘in adlarını vermiştir. Bunun üzerine Hz. Peygamber (sav), “Ebu Cehm’in elinden sopası düşmez; seni döver. Muaviye ise parası pulu olmayan, evi geçindirmekte zorlanacak birisidir. Sen Üsame ile evlen.” _[4] buyurmuştur. Hz. Üsame ile evlilik yapan Fatıma bt. Kays, böyle bir evlilikten çok memnun kalmıştır. _[5] Böylece Resulullah, hem irşad görevini yapmış hem de evlilikteki ölçüsünü bizlere bildirmiştir.

“Müslümanların iman bakımından kâmil olanlarının ve ahlaken en güzel olanlarının aile fertlerine en nezaketli davrananlar.” _[6] olduğuna atıfta bulunan Peygamber Efendimiz, “Kişinin hanımının ağzına verdiği lokma sebebiyle bile sadaka sevabı alacağını”_[7] söylemiştir. Söylediklerini önce kendisi uygulayan Hz. Peygamber (sav), kibarlık ve narinlikte kadınları eyeği kemiğine teşbih etmiş ve şu uyarıyı yapmıştır: “Kadınlar eyeğ kemiği gibidirler. (Yaratılışına baskı yaparak) doğrultmak isterseniz onları kırarsınız. Fıtratına müdahale etmezseniz onlardan istifade edersiniz.”_[8] Bu hadislerin bazı tariklerinde teşbih edatı kaldırılmıştır. Belagat sanatının inceliklerini ifade eden bu farklı söylemleri bilmeyen dilsiz ve usulsüz Müslüman feministler (!), farklı rivayetlerden yola çıkarak bir sürü lüzumsuz beyanda bulunmuşlardır. İslâm düşmanlarına fırsatlar vererek yeni polemik alanları oluşturmuşlardır. Onlara sadece metodoloji ve belagat okumalarını; indirgemeci, kompleksli bir dille konuşmamalarını tavsiye ederiz.

Hanımlarını ve tüm kadınları Resulullah (sav), narinlikleri ve hassaslıkları nedeniyle kristallere benzetmiştir. Dünyada böyle bir benzetmeyi yapan ikinci bir kimse yoktur. Kristalin ne olduğunu ve onu korumanın inceliğini bilen insanlar Peygamberimiz’i daha iyi anlayabilirler. Anlayışlarını eşlerine sevgi ve saygı olarak yansıtabilirler. Bera b. Malik ve Enceşe gibi bazı sahabiler, şiir okumada ve recez söylemede maharet kazanmış kimselerdir. Develer, onların uyumlu şiirleri ile ritim tutarlar ve zaman zaman üzerlerinde kadınlar olduğu hâlde koşarlardı. Onların bu durumunu gören Hz. Muhammed (sav), şiir okuyan bu sürücülere şöyle diyerek hanımları taltif etmiş ve tüm insanlığa onların ne olduklarını tarif etmiştir: “Ey Enceşe yavaş olunuz! Kristalleri incitirsiniz.”_[9]

Eşlerini incitmeme hususunda da bizlere örnek olan Peygamberimiz, sevgisinin bir tezahürü olarak onların eğitimleriyle de yakından ilgilenmiştir. Doğal hastalık durumlarında bile onların morallerini yüksek tutmuş, onları yanından ayırmamıştır._[10] Bu durumda Kur’an okuyamayan annelerimize Hz. Peygamber Kur’an okumuştur. O’nun bu uygulamasını eşleri Hz. Ayşe ve Hz. Meymune şöyle anlatmışlardır: “Biz hayızlı olduğumuzda Resulullah, başını göğsümüze kor ve bize Kur’an okurdu.”_[11] Hastalık hallerinde eşlerini rahatlatan Hz. Muhammed (sav), bu uygulamasıyla doğal hastalık durumlarında eşlerinin odalarını ayıran Yahudilerin yaptığı kaba uygulamaların ne kadar yersiz ve yaratılışa aykırı olduğunu insanlığa göstermiştir.

İrfan Meclisi Tasavvuf Serisi 2023

[1]     Ebu Davud, 6, Nikâh, 42, H. no: 2142, II / 606.

[2]     Buhari, 67, Nikâh, 93, VI / 153; İbni Mace, Nikâh, 51, H. no: 1983, I / 638.

[3]     İbni Mace, Nikâh, 51, H. no: 1984, I / 639.

[4]     Ebu Davud, 7, Talak, 39, H. no. 2284, II / 713.

[5]     Beyhaki, 121, Nikâh, H. no: 13781, VII / 220.

[6]     Ahmed, Müsned, VI / 47.

[7]     Buhari, II, İman, 41, I / 20; Ahmed, Müsned, IV / 126.

[8]     Abdurrezzak, Musannef, H. no: 10391, VI / 173; Ahmed, Müsned, VI / 204.

[9]     Darimi, İsti’zan, Beyrut 1997, H. no: 2702, II / 382; Hakim, Müstedrek, III / 330.

[10]    Beyhaki, Büyu’, H. no: 11052, VI / 23.

[11]    Ahmed, Müsned, VI / 259; el-Humeydi, Abdullah b. Zübeyir, Beyrut, trsz., I / 149.