Rahman ve Rahim olan Allah’ın adıyla
Pek aziz ve muhterem kardeşlerim,
Hazreti Mevlana Celaleddini Selçuki (k.s.) Mesnevi şerifinde şu kıssayı anlatır;
Gazneli Sultan Mahmud, bütün devlet adamlarının hazır olduğu bir sırada, divan toplantısının yapıldığı salona geldi.
Cebinden bir inci çıkardı. Vezirinin avucuna koydu ve
Buyurdu;
- Bu nasıl bir incidir? Değeri nedir? diye sordu.
Vezir;
- Yüz eşek yükü altın eder. dedi.
Sultan;
- İnciyi kır, iyice döv. Deyince,
Vezir;
- Sultanım! Bu inciyi ben nasıl kırarım? Ben sizin malınızın iyiliğini isterim. Böyle paha biçilmez bir inciyi kaybetmenize gönlüm razı olmaz. dedi.
Sultan Mahmud, vezirinin bu tutumunu takdir eder göründü. Ona bir elbise hediye etti.
Bir müddet devletin başka işlerinden konuştuktan sonra, Sultan, vezirinden aldığı inciyi sarayın perdecisine vererek ona sordu;
- Bunu biri satın almak istese değeri nedir?
Perdeci;
- Bu inci ülkenin yarsı ile eş değerdir. Allah ülkenizi tehlikelerden korusun, deyince,
Sultan;
- Bu inciyi kır, parçala, diye emir verdi.
Perdeci;
- Ey kılıcı güneş gibi parlayan Sultanım! Kırıp parçalarsak bu inciye çok yazık olur. Buna benim elim varmaz. Çünkü böyle bir şey, padişahımın hazinesine düşmanlık demektir, dedi.
Sultan, perdecinin bu cevabını da beğenmiş göründü. Ona da bir elbise verdi. Maaşını artırdı. Aklını ve anlayışını öven sözler söyledi.
Biraz sonra inciyi bir emirinin eline verdi. Oda ötekilerle aynı şeyi söyledi.
Padişah inciyi kime verdiyse, hepsi incinin paha biçilmez değerinden bahsetti. İnciyi tekrar padişaha geri verdi.
Sultan hepsine ihsanlarda bulundu.
Sultan birçok adamını denedikten sonra sadık bendesi Ayaz’a,
- Parlaklığı ve güzelliği eşsiz olan, bu incinin değerini birde sen söyle, dedi.
Ayaz;
- Sultanım, bu incinin değeri benim söyleyeceklerimden fazladır. dedi.
Sultan;
- Öyleyse şu inciyi kır parçala toz et. dedi.
Ayaz, hiç tereddüt göstermeden pırıl pırıl parlayan inciyi, parçalayıp toz, buz haline getirdi.
Ayaz’ın inciyi parçalamasına diğer beyler itiraz ettiler. Davranışını pervasızlık olarak nitelediler.
Hâlbuki incinin değeri ile gözleri kamaşan beyler, inciden daha değerli olan padişahın buyruğunu kırdıklarının farkında değillerdi.
Ayvaz;
- Ey benim büyüklerim! Padişahın buyruğu mu daha değerli, inci mi? İncinin güzelliği ve değeri güzünüzü kamaştırdı. Sultanı göremediniz. Ben gözümü sultanımdan ayırmam. Ne kadar değerli olursa olsun, bir taşı onun sevgisine ortak etmem. dedi.
Az sonra padişah, kubbeleri çınlatan sesiyle ihtiyar cellât’a emrini bildirdi:
- Bu aşağılık kişileri huzurumdan uzaklaştır. Bunlar bulundukları makama layık değiller. Bir taş parçası uğruna buyruğumu çiğneyenler, bulundukları makama layık olamazlar.
Sultanın bu buyruğu üzerine, Ayvaz tahtın önüne koştu. Beylerin affedilmesi için Sultana rica etti.
Sultan, Ayvaz’ın hatırına onları affetti. 1
Kıymetli kardeşlerim, bu kıssanın bize bakan yönünü şu şekilde izah edelim. Padişah âlemleri yoktan var eden yüceler yücesi rabbimizdir. Bu dünyada ki yaratılan hiçbir şey O’nun emrinin üstünde olamaz ve olmamalıdır.
Dünyanın süsü, serveti, ihtişamı, lezzeti bizim gözümüzü kamaştırıp, rabbimizin emirlerini yerine getirmemize mani olmasın. Bu fani dünya, ne kadar süslü ve güzel olursa olsun, yok olmaya mahkûmdur. Biz fani olanın değil, baki olanın emirlerini yerine getirmeliyiz.
Allah Resulü (s.a.v.) Efendimizin buyurduğu gibi ‘Ey Ebazer, bu dünyada bir yolcu ve misafir gibi ol.’ 2düsturunu aklımızdan çıkarmamalıyız.
Burada sohbetime son verirken, ülkemizi yasa boğan Manisa Soma’da meydana gelen maden kazasında hayatlarını kaybeden kardeşlerimize, yüce Allah’tan rahmet ve geride kalan kederli ailelerine sabır ve baş sağlığı diler. Yaralı kardeşlerimize de rabbimizden acil şifalar dilerim.
Tüm kardeşlerimizin cuması mübarek olsun.
Selam ve dua ile.
Hizmetkâr 16.05.14
Dipnotlar
