Bismillahirrahmanirrahim Rahman ve Rahim olan Allah’ın adıyla, Pek aziz ve muhterem kardeşlerim, Sohbetime başlamadan önce 08 Eylül Pazar günü düzenlemiş olduğumuz sultanımız Gavs’ul Azam Seyyid Abdulkadir Geylani (k.s.) hazretlerini anma etkinliğimize göstermiş olduğunuz samimi ve içten gayretinizden dolayı canı gönülden teşekkürlerimi sunarken bu hizmetinizin pirimizin himmet ve şefaatine vesile olmasını yüce mevlamızdan niyaz ederim. Kıymetli kardeşlerim Bu âlemde insanoğlu için değişmeyen tek gerçek ölümdür. Bu dünyada hepimiz misafiriz. Bir gün misafirliğimiz bitecek ve bizi yoktan var eden yüce Allah’a döneceğiz. Bize lütfedilen ömrün bir bir hesabını vereceğiz. Yüce Rabbimiz bu hakikati Kuran-ı Kerim’de şu şekilde dile getirmektedir;

8 Ekim Pazar günü gerçekleştirmiş olduğumuz Büyük İslam Alimi Mutasavvıf Gavs-ul Azam Abdulkadir Geylani (k.s.)’yi Anma törenimizde maddi manevi desteklerinden dolayı, gelen ve gelemeyen tüm büyüklerime ve değerli dostlara teşekkür ederim. Başta Başbakanımız Recep Tayyip Erdoğan olmak üzere, AB Bakanımız Egemen Bağış, Karaman Milletvekili Lütfi Elvan, Karaman Milletvekili Mevlüt Akgün, Karaman Valisi Murat Koca, İl Genel Meclisi Başkanı Mustafa Bayır, İl Genel Meclisi Üyesi Adem Kapar, İstanbul Büyük Şehir Belediye Başkanı Kadir Topbaş, Karaman Ak Parti, MHP, Saadet, BBP teşkilatları, Karaman Milli Eğitim Müdürü Asım Sultanoğlu, Saray Holding Yönetim Kurulu Başkanı Sami Özdağ bey,

Îmânı, bir binanın temeli, ibâdeti onun sütunları, direkleri ve tuğlaları, ahlâkı da kumu, çimentosu, harcı olarak düşünebiliriz. Ancak bu üç yönü de tam olan kişi “er kişidir”. Âhiret için bir doğum olan ölüm gelmeden, bir an önce bu yönlerimizi tamamlamamız gerekir. Asıl derdimiz bu olmalıdır. İnanmak ; İnanma duygusu; üstün, yüce, olağanüstü güçlere sahip bir varlığa inanma ve bağlanma ihtiyacı aslında her insanda vardır. Her insan güven ve huzur ortamı arar. Arapça’da îman ile emniyet (güven) aynı kökten gelir. Yani aslında îman etmek, emniyet (güven) içerisine girmektir. Dünyada sağlam, korunaklı, etrafı korumalarla çevrili bir villada yaşayan kimse bir süre için kendisini güvende hissedebilir. Ama asıl güven, âhiret tehlikelerine karşı güvenli, sağlam ve korunaklı bir saraya girmektir ki, bu da îman sarayıdır. Tabii ki bu saraya girmek için onun anahtarına sahip olmak, yolunu, kapısını, konaklayacağımız bölümünü bilmemiz gerekir. Îman sarayının anahtarı “Allâh’ın bir ve tek ilah olduğuna, Hz. Muhammed (sav)’in de O (cc)’nun kulu ve Rasûlü olduğuna inanmaktır”. Gönülden “Eşhedü en lâilâhe illallâh ve eşhedü enne Muhammeden abdühü ve Rasûlühü” demektir. Bu imana “icmâlî îman” (toptan iman) denir. İmanın biricik anahtarı budur.

RABBİMİZ Bizden; Dua eden, Kulluk/ibadet/Ubudiyet için yaratıldığımızı bilen, Vasıtaya binerken kendi ismini anan/zikreden, Sıkıntıda da, rahatlık halinde de dua eden ve hayırlı bir nesil için dua eden, Ancak kendisine (c.c) kul/abd olan, Sadece O (c.c)’dan yardım isteyen, Din'de ihlas'lı olan, İhlas'lı kulların-İhlas'sız olanlardan ayrılması için sürekli imtihan edildiğini bilen, Kıtlık ve kuraklıkla da imtihan edileceğini bilen, Musibet kaldırıldığında ise döneklik etmeyen, Bollukla da imtihan edileceğini ve hesaba çekileceğini bilen, Başına gelen kötülüğün kendinden/nefsinden kaynaklandığını bilen, Din'in sahibinin Allah (c.c) olduğunu bilen, Aşırılıktan uzak olan ve bir şeye körü körüne bağlı olmayan, Şükreden ve nankörlük etmeyen, Allah (c.c)’ın ihsan ettiği nimetleri unutmayan, Allah (c.c)’ın dosdoğru yolundan sapmayan, Kendisine verilen mülkden-maldan-paradan-imkandan dolayı şımarmayan,

Bismillahirrahmanirrahim... Rahman ve Rahim olan Allah’ın adıyla... Sevgili peygamberimiz (s.a.v.) buyuruyor ki; “Ey ashabım cennet bahçelerini bulunuz o bahçelerden istifade ediniz.” Ashap: “Cennet bahçesi neresidir ey Allah’ın Rasulü.” diye sordular. Allah Rasulü şöyle cevap verdi: “Allah’ın anıldığı sohbet ve zikir meclislerdir.”[1] Bir başka hadisi şerifimizde ise Allah Rasulü (s.a.v.) Efendimiz şöyle buyurdular; “Bir topluluk oturur da Allah Teala yı zikrederse, muhakkak onların etrafını melekler sarar, onları ilahi rahmet kaplar, üzerlerine sekinet iner, Allahu Teala onları huzurunda ki melekleri yanında anar.” [2] Bir defasında Efendimiz (s.a.v.) zikir için toplanan bir halkaya uğradı ve şöyle buyurdu; “Ümmetim içinde benim kendileriyle birlikte oturmamı emrettiği kimseleri yaratan Allah’a hamd olsun.” [3]