Îmânı, bir binanın temeli, ibâdeti onun sütunları, direkleri ve tuğlaları, ahlâkı da kumu, çimentosu, harcı olarak düşünebiliriz. Ancak bu üç yönü de tam olan kişi “er kişidir”. Âhiret için bir doğum olan ölüm gelmeden, bir an önce bu yönlerimizi tamamlamamız gerekir. Asıl derdimiz bu olmalıdır. İnanmak ; İnanma duygusu; üstün, yüce, olağanüstü güçlere sahip bir varlığa inanma ve bağlanma ihtiyacı aslında her insanda vardır. Her insan güven ve huzur ortamı arar. Arapça’da îman ile emniyet (güven) aynı kökten gelir. Yani aslında îman etmek, emniyet (güven) içerisine girmektir. Dünyada sağlam, korunaklı, etrafı korumalarla çevrili bir villada yaşayan kimse bir süre için kendisini güvende hissedebilir. Ama asıl güven, âhiret tehlikelerine karşı güvenli, sağlam ve korunaklı bir saraya girmektir ki, bu da îman sarayıdır. Tabii ki bu saraya girmek için onun anahtarına sahip olmak, yolunu, kapısını, konaklayacağımız bölümünü bilmemiz gerekir. Îman sarayının anahtarı “Allâh’ın bir ve tek ilah olduğuna, Hz. Muhammed (sav)’in de O (cc)’nun kulu ve Rasûlü olduğuna inanmaktır”. Gönülden “Eşhedü en lâilâhe illallâh ve eşhedü enne Muhammeden abdühü ve Rasûlühü” demektir. Bu imana “icmâlî îman” (toptan iman) denir. İmanın biricik anahtarı budur.

RABBİMİZ Bizden; Dua eden, Kulluk/ibadet/Ubudiyet için yaratıldığımızı bilen, Vasıtaya binerken kendi ismini anan/zikreden, Sıkıntıda da, rahatlık halinde de dua eden ve hayırlı bir nesil için dua eden, Ancak kendisine (c.c) kul/abd olan, Sadece O (c.c)’dan yardım isteyen, Din'de ihlas'lı olan, İhlas'lı kulların-İhlas'sız olanlardan ayrılması için sürekli imtihan edildiğini bilen, Kıtlık ve kuraklıkla da imtihan edileceğini bilen, Musibet kaldırıldığında ise döneklik etmeyen, Bollukla da imtihan edileceğini ve hesaba çekileceğini bilen, Başına gelen kötülüğün kendinden/nefsinden kaynaklandığını bilen, Din'in sahibinin Allah (c.c) olduğunu bilen, Aşırılıktan uzak olan ve bir şeye körü körüne bağlı olmayan, Şükreden ve nankörlük etmeyen, Allah (c.c)’ın ihsan ettiği nimetleri unutmayan, Allah (c.c)’ın dosdoğru yolundan sapmayan, Kendisine verilen mülkden-maldan-paradan-imkandan dolayı şımarmayan,

Bismillahirrahmanirrahim... Rahman ve Rahim olan Allah’ın adıyla... Sevgili peygamberimiz (s.a.v.) buyuruyor ki; “Ey ashabım cennet bahçelerini bulunuz o bahçelerden istifade ediniz.” Ashap: “Cennet bahçesi neresidir ey Allah’ın Rasulü.” diye sordular. Allah Rasulü şöyle cevap verdi: “Allah’ın anıldığı sohbet ve zikir meclislerdir.”[1] Bir başka hadisi şerifimizde ise Allah Rasulü (s.a.v.) Efendimiz şöyle buyurdular; “Bir topluluk oturur da Allah Teala yı zikrederse, muhakkak onların etrafını melekler sarar, onları ilahi rahmet kaplar, üzerlerine sekinet iner, Allahu Teala onları huzurunda ki melekleri yanında anar.” [2] Bir defasında Efendimiz (s.a.v.) zikir için toplanan bir halkaya uğradı ve şöyle buyurdu; “Ümmetim içinde benim kendileriyle birlikte oturmamı emrettiği kimseleri yaratan Allah’a hamd olsun.” [3]

Bismillahirrahmanirrahim... Rahman ve Rahim olan Allah’ın adıyla.. Pek aziz ve muhterem kardeşlerim; Geçen hafta ki sohbetimizde kısaca kalbi selime ulaşmanın öneminden bahsetmiştik. Bu hafta kaldığımız yerden devam edeceğiz. Evet, bir ehli irfan için kalbi selim hayati önem arz etmektedir. Kalbi selime ulaşmış bir kalp ile ulaşmamış bir kalbin misali, ağma ile gözü açık arasındaki fark ne ise oda öyledir. Bir ehli irfan kalbi selime ulaşmanın bütün yollarını aramalı ve bir “gönül doktorunda” tedavi olmalıdır. Yüce Rabbimize ne kadar şükretsek azdır. Bizleri Hazreti Gavsul A’zam’a evlat yapmış. Gözümüzü onun gönül dünyasına açmışız. Bu büyük bir nimettir. Kıymetini bilmek lazımdır. Neden derseniz. Bu soruya bir yaşanmış hatıra ile cevap verelim.

Bismillahirrahmanirrahim Rahman ve rahim olan yüce Allah’ın adıyla.. Pek aziz ve muhterem kardeşlerim; Bir damla nutfeden halk edilen insan oğlunun hayat serüveni, dünyaya geldiği günden itibaren başlayıp, öldüğü güne kadar devam eder. Bu hayat serüveni içerisinde kalbini Allah’ın zikri ile temizlemiş, yani kalbi selime ulaşmış ise, o kul artık bahtiyardır. Dünya ve ahiret huzurunu ve mutluluğunu elde etmiştir. Fakat bu kalb-i selime erişmek, kalbi Allah’ın zikri ile temizlemek sanıldığı kadar kolay değildir. Bu bir yetişme ve olgunlaşma sürecidir. Hani Hazreti Mevlana'nın(ks) dediği gibi “Hamdım, piştim, yandım” [1]